دوو
دوو (/ˈdeɪwuː/ DAY-wew؛ هانگول: 대우، هانجا: 大宇، IPA: [tɛ.u]؛ به معنای واقعی کلمه «جهان بزرگ» و پورتی از «dae» به معنای بزرگ، و نام داده شده بنیانگذار و رئیس کیم وو -choong) که با نام گروه دوو نیز شناخته می‌شود، یک شرکت بزرگس تولیدکننده خودرو و شابل (نوع کنگلومرا) در کره جنوبی بود.
این شرکت در 22 مارس 1967 به عنوان دوو صنعتی تأسیس شد و در 1 نوامبر 1999 ورشکست شد و حدود 50 میلیارد دلار بدهی داشت (معادل 81 میلیارد دلار در سال 2021). قبل از بحران مالی آسیایی در سال 1997، دوو پس از گروه هیوندای دومین شرکت بزرگ کره جنوبی بود. حدود 20 بخش تحت گروه دوو وجود داشت که برخی از آنها به عنوان شرکت های مستقل باقی مانده بودند.
تاریخچه
آغاز و توسعه
گروه دوو توسط کیم وو چونگ در مارس 1967 تأسیس شد. او پسر فرماندار استان داگو بود. او از دبیرستان کیونگگی فارغ التحصیل شد و سپس مدرک اقتصاد را در دانشگاه یونسی در سئول به پایان رساند.
در طول دهه 1960، پس از پایان دولت سینگمن ری، دولت جدید پارک چانگ هی برای ارتقای رشد و توسعه در کشور مداخله کرد. دسترسی به منابع را افزایش داد، صادرات را ترویج کرد، صنعتی شدن را تامین مالی کرد و در ازای حمایت سیاسی یک شرکت، از چائبول در برابر رقابت محافظت کرد. در ابتدا، دولت کره مجموعه ای از برنامه های پنج ساله را طرح ریزی کرد که بر اساس آن چابول برای دستیابی به تعدادی از اهداف اساسی مورد نیاز بود.
دوو تا برنامه پنج ساله دوم تبدیل به یک بازیکن اصلی نشد. دوو از وام های ارزان با حمایت دولت بر اساس سود بالقوه صادرات بهره مند شد. این شرکت در ابتدا بر روی صنایع پوشاک و نساجی با نیروی کار متمرکز بود که به دلیل نیروی کار زیاد و نسبتاً ارزان کره جنوبی، حاشیه سود بالایی را ایجاد می کرد.
سومین و چهارمین برنامه پنج ساله از سال 1352 تا 1360 بود. رقابت سایر کشورها شروع به از بین بردن مزیت رقابتی کره جنوبی کرد. دولت با تمرکز تلاش های خود بر مهندسی مکانیک و برق، کشتی سازی، پتروشیمی، ساخت و ساز و ابتکارات نظامی به این تغییر واکنش نشان داد. در پایان این دوره دولت دوو را مجبور به کشتی سازی کرد. کیم تمایلی به ورود به این صنعت نداشت، اما دوو به زودی به دلیل تولید کشتی‌ها و سکوهای نفتی با قیمت‌های رقابتی به شهرت رسید.
در دهه بعد، دولت کره در سیاست های اقتصادی خود لیبرال تر شد. شرکت‌های خصوصی کوچک تشویق شدند، محدودیت‌های حمایت‌گرایانه واردات کاهش یافت و دولت تبعیض مثبت (اقدام مثبت) را کاهش داد تا تجارت آزاد در بازار را تشویق کند و چبول را وادار کند که در خارج از کشور تهاجمی‌تر باشد. دوو با ایجاد تعدادی سرمایه گذاری مشترک با شرکت های آمریکایی و اروپایی واکنش نشان داد. این شرکت صادرات ماشین ابزار، محصولات دفاعی (تحت شرکت S&T دوو)، منافع هوافضا، و طراحی و ساخت نیمه هادی ها را گسترش داد.
در نهایت شروع به ساخت هلیکوپترها و هواپیماهای غیرنظامی کرد که قیمت آنها بسیار ارزان تر از همتایان آمریکایی خود بود. همچنین تلاش‌های خود را در صنعت خودروسازی گسترش داد و به عنوان هفتمین صادرکننده بزرگ خودرو و ششمین تولیدکننده بزرگ خودرو در جهان رتبه بندی شد. در طول این دوره، دوو موفقیت بزرگی در چرخش شرکت‌های در حال تزلزل در کره جنوبی تجربه کرد.
محصولات دوو در دهه 1980 و اوایل دهه 1990، لوازم الکترونیکی مصرفی، رایانه، محصولات مخابراتی، تجهیزات ساختمانی، ساختمان‌ها و آلات موسیقی را شامل می‌شد.
بحران و سقوط
گروه دوو در سال 1998 به دلیل بحران مالی آسیایی در سال 1997، روابط ضعیف فزاینده با دولت کره تحت ریاست جمهوری کیم دای جونگ و مدیریت ضعیف مالی خود، با مشکلات مالی عمیقی روبرو شد. با کسری بودجه دولت کره، دسترسی به اعتبار ارزان و تقریبا نامحدود به شدت محدود شد.
در سال 1998، زمانی که بحران اقتصادی اکثر شرکت‌های Chaebol را مجبور به کاهش تولید کرد، دوو 14 شرکت جدید را به 275 زیرمجموعه فعلی خود اضافه کرد، در سالی که این گروه در مجموع 550 میلیارد روپیه از دست داد (معادل 876.34 میلیارد پوند یا 775.23 میلیون دلار آمریکا در سال 2017) با فروش 62 تریلیون پوند (معادل 79/98 تریلیون پوند یا 39/87 میلیارد دلار در سال 2017). پایان سال 1997، چهار شرکت بزرگ کره جنوبی تقریباً پنج برابر دارایی خود بدهی داشتند. سامسونگ و ال‌جی در حالی که در بحبوحه بحران اقتصادی کاهش قیمت دادند، دوو 40 درصد بدهی بیشتری را به خود اختصاص داد.
تا سال 1999، دوو، دومین شرکت بزرگ در کره جنوبی که دارای منافعی در حدود 100 کشور جهان است، با بدهی حدود 50 میلیارد دلار آمریکا (معادل 81 میلیارد دلار در سال 2021) ورشکست شد.
بلافاصله پس از مرگ، رئیس کیم وو چونگ به ویتنام فرار کرد و کارگران سابق کارخانه دوو پوسترهای “تحت تعقیب” را با عکس او نصب کردند. کیم در ژوئن 2005 به کره بازگشت و به سرعت دستگیر شد. به گزارش خبرگزاری یونهاپ کره جنوبی، او متهم به کلاهبرداری حسابداری 41 تریلیون وون (43.4 میلیارد دلار آمریکا)، وام غیرقانونی 9.8 تریلیون وون (10.3 میلیارد دلار آمریکا) و قاچاق 3.2 میلیارد دلار به خارج از کشور شد. در 30 مه 2006، کیم پس از محکومیت به کلاهبرداری و اختلاس به 10 سال زندان محکوم شد. در آخرین روز محاکمه، کیم با گریه خطاب به دادگاه گفت: “من نمی توانم از مسئولیت خود در بستن اشتباه دکمه نهایی سرنوشت طفره بروم”.
تفکیک و وضعیت فعلی
این گروه به سه بخش مجزا سازماندهی شد: شرکت Daewoo ، مهندسی و ساخت و ساز دوو و شرکت بین المللی دوو. آنها در بسیاری از بازارها، به ویژه در زمینه پردازش فولاد، کشتی سازی و خدمات مالی فعال هستند. نهاد شرکتی معروف به “شرکت دوو” اکنون با نام “دوو الکترونیک” شناخته می شود و صرفاً بر روی تولید لوازم الکترونیکی تمرکز دارد.
دوو الکترونیکس، علیرغم ورشکستگی، با لوگوی برند جدید «DE» تا به امروز زنده مانده است، اما بسیاری از شرکت‌های تابعه و بخش‌های دیگر مستقل شده‌اند یا به سادگی تحت «سازماندهی مجدد» توسط دولت کره در زمان کیم دای جونگ از بین رفته‌اند. در آمریکای شمالی، فروشگاه‌های تارگت، محصولات دوو الکترونیک را با نام تجاری «Trutech» خود بر اساس ODM به بازار عرضه می‌کنند.
در سال 2004، جنرال موتورز خودروهای برند Daewoo را از استرالیا و نیوزلند خارج کرد و دلیل آن آسیب جبران‌ناپذیر برند بود. بعداً در همان سال، جنرال موتورز اعلام کرد که دوو موتورز در اروپا نام خود را در تاریخ 1 ژانویه 2005 به شورلت تغییر خواهد داد. در سال 2005، اعلام شد که خودروهای Daewoo در استرالیا و نیوزیلند نشان هولدن خواهند داشت. در آفریقای جنوبی، تایلند و خاورمیانه، مدل‌های Daewoo قبلاً شورلت نامیده می‌شدند. دوو در کره جنوبی به جنرال موتورز کره تغییر نام داد.
به عنوان بخشی از سازماندهی مجدد شرکت، محتوا و ساختار سبد برند آن (معماری برند آن) مجددا سازماندهی شد. در سال 2011، جنرال موتورز نام تجاری دوو را در کره جنوبی متوقف کرد و برند شورلت را جایگزین آن کرد. در سال 2015، نام تجاری دوو با نام Ravon/GM Uzbekistan مجدداً راه اندازی شد.
شرکت تولید کننده خودروهای تجاری دوو توسط تاتا موتورز تصرف شد.
دخالت در میانمار
دوو به صنعت نفت و گاز نیز وارد شد. در حالی که شرکت‌های نفت و گاز غربی به دلیل سابقه افتضاح حقوق بشر حکومت نظامی حاکم، تمایلی به تجارت در میانمار نداشتند، دوو یکی از سه شرکت نفتی است. به همراه شرکت فرانسوی توتال و شرکت آمریکایی یونوکال که در این کشور فعالیت دارند. طی اکتشافات در سال 2008، Daewoo یکی از بزرگترین میادین گازی در جنوب شرقی آسیا، میدان دریایی شوه را در خلیج بنگال، در حدود 100 کیلومتری سیتوه، پیدا کرد. این میدان در سال 2013 وارد مرحله تولید شد.
شرکتها
گروه دوو چندین شرکت بزرگ را تحت پوشش خود داشت:
دوو الکترونیک، یک نیروی قوی هم در سطح بین المللی و هم در کره جنوبی (شاخه فرعی Daewoo الکترونیک کامپوننتز با مسئولیت محدود، صنایع موتور الکتریکی Daewoo ، شرکت اوریون الکتریک.
انواع قطعات و قطعات الکترونیکی را دوو الکترونیک کامپوننتز تولید و به فروش می رساند، به ویژه برای خودرو، تلویزیون، مانیتور، پخش کننده VHS و سایر محصولات چندرسانه ای.
دوو موتورز، بخش وسایل نقلیه موتوری (شعبه فرعی شرکت قطعات خودروسازی Daewoo ، شرکت اتوبوسرانی Daewoo ، شرکت خودروهای تجاری دوو، با مسئولیت محدود)
فروش دوو موتور ، یک شرکت فروش خودرو، Daewoo و همچنین خودروهای جنرال موتورز و سایر خودروهای خود را در کره جنوبی فروخت (شعبه فرعی: Architectural Iaan Div., SAA- Seoul Auto Auction)
اتوبار دوو تولید کننده اتوبوس می باشد. مقر آن در بوسان، کره جنوبی، در سال 2002 تاسیس شد. این اتوبوس ها عمدتاً برای حمل و نقل عمومی استفاده می شوند.
صنایع دقیق دوو اسلحه های گرم کالیبر کوچک، قطعات خودرو و پیانو تولید می کرد. در فوریه 2002 منحل شد و در مارس 2002 در بازار سهام کره جنوبی ثبت شد. در سپتامبر 2006 به S&T Daewoo Co., Ltd تغییر نام داد و سپس در مارس 2012 به S&T Motiv Co., LTD تغییر نام داد.
شرکت نساجی Daewoo با مسئولیت محدود.
صنایع سنگین دوو (DHI) که ماشین آلات سنگین مانند کامیون و کامیونت ایجاد کرده است
شرکت کشتی سازی و مهندسی دریایی Daewoo کشتی های کانتینری، تانکرهای نفتی و هواپیما تولید کرد. در سال 2000 منحل شد و به یک شرکت مستقل به نام DSME تبدیل شد و در سال 2001 مجدداً در بازار سهام کره جنوبی عرضه شد.
دوو سکیوریتیز، یک شرکت اوراق بهادار مالی
Daewoo Telecom Ltd.، که بر روی ارتباطات از راه دور متمرکز بود (شعبه فرعی Daewoo Informations Systems Co. Ltd.)
شرکت Daewoo ، (شعبه فرعی دوو ساخت و ساز، شرکت Keangnam) که بزرگراه ها، سدها و آسمان خراش ها را به ویژه در خاورمیانه و آفریقا ساخته است.
دوو بین المللی، یک سازمان بازرگانی
شرکت توسعه دوو با مسئولیت محدود، هتل‌های Daewoo را در سرتاسر جهان مدیریت می‌کند و حق امتیاز هزاره سئول هیلتون را در کره جنوبی دارد.
IAE (انستیتو مهندسی پیشرفته): مرکز یکپارچه تحقیق و توسعه
یکی دیگر از زیرمجموعه‌های دیگر، شرکت توسعه دوو بود که از طریق نقدینگی گروه تأمین مالی شد و برای توسعه هتل‌ها راه‌اندازی شد. هفت مورد در کره جنوبی، چین، ویتنام، و آفریقا ساخته شده است. آنها شخصا توسط همسر اجتماعی کیم وو جونگ، هیجا، که رئیس شرکت بود، طراحی و تجهیز شده بودند. مجلل ترین هتل 5 ستاره هانوی دوو است که ساخت آن 163 میلیون دلار در سال 1996 هزینه کرد و توسط هیجا با هنرهای زیبا، چینی، مجسمه ها و سنگ مرمر تزئین شد. او 3000 مهمان از جمله ولادیمیر پوتین، رئیس جمهور روسیه را برای افتتاحیه دعوت کرد. اعتقاد بر این است که کیم زمانی را در آنجا گذرانده است که در حال فرار بوده است.
شرکت دوو موتور، با مسئولیت محدود
شرکت Daewoo موتور، زمانی که گروه دوو ساهان موتور را در سال 1978 خریداری کرد، تأسیس شد، اما نام دوو موتور تا سال 1983 ظاهر نشد.
نام تجاری دوو موتور در سال 1995 در بریتانیا ظاهر شد. در آن زمان، این تنها تولید کننده ای بود که از نمایندگی های سنتی استفاده نمی کرد – این شرکت مالک و دارای شبکه خرده فروشی خود بود. زمانی در بین 10 شرکت برتر موتور از نظر تولید به حساب می آمد.
به دلیل مشکلات مالی، بازوی خودروسازی Daewoo، دوو موتور، در سال 2001 به جنرال موتورز (کره ای) فروخته شد. نام Daewoo تا سال 2011 در کره جنوبی و ویتنام ادامه داشت. تاسیسات سابق Daewoo اکنون خودروهای جنرال موتورز را برای بازارهای آسیایی تولید می کنند.
بخش وسایل نقلیه تجاری دوو به تاتا موتورز فروخته شد.
دیدگاهتان را بنویسید